ozdoba

FRYDERYK II HOHENSTAUF

(1215-1250)

ozdoba
Władcy Niemiec
Karol I Wielki
Ludwik I Pobożny
Lotar I
Ludwik II Niemiecki
Karloman
Ludwik III Młodszy
Karol III Gruby
Arnulf z Karyntii
Ludwik IV Dziecię
Konrad I
Henryk I Ptasznik
Otton I Wielki
Otton II Rudy
Otton III
Henryk II Święty
Konrad II
Henryk III
Henryk IV
Henryk V
Lotar III
Konrad III
Fryderyk I Barbarossa
Henryk VI
Filip Szwabski
Otton IV Welf
Fryderyk II Hohenstauf
Konrad IV Hohenstauf
Rudolf I Habsburg
Adolf z Nassau
Albrecht I Habsburg
Henryk VII Luksemburski
Ludwik IV Bawarski
Karol IV Luksemburski
Wacław I
Ruprecht z Palatynatu
Zygmunt I Luksemburski
Albrecht II Habsburg
Fryderyk III Habsburg
Maksymilian I
Karol V
Ferdynand I
Maksymilian II
Rudolf II
Maciej I
Ferdynand II
Ferdynand III Habsburg
Leopold I
Józef I
Karol VI
Karol VII
Franciszek I
Józef II
Leopold II
Franciszek II
Fryderyk II Hohenstauf
Dynastia: Hohenstaufów
Urodzony: 26 grudnia 1194 roku
w Jesi niedaleko Ankony
Zmarł: 13 grudnia 1250 roku
Rodzice: Henryk VI i
Konstancja Sycylijska
26 grudzień 1194 Fryderyk II urodził się na rynku w Iesi. Otrzymał od rodziców imiona Roger Konstantyn, lecz potem zestaw imion zmieniono na Fryderyk Roger, z pewnością ze względu na obu sławnych przodków, Rogera II i Fryderyka I Barbarossę. [więcej]
Grudzień 1194 Wkrótce po urodzeniu Fryderyk II został ochrzczony w Asyżu. Potem przewieziono go do Foligno i pozostawiono opiece małżonki Konrada z Urslingenu księcia Spoleto. [więcej]
1196 W 1196 roku na Sejmie Rzeszy we Frankfurcie nad Menem dzięki staraniom ojca dwuletni Fryderyk II został wybrany na króla Niemiec.
28 wrzesień 1197 28 września 1197 roku w Messynie zmarł ojciec Fryderyka II. Na łożu śmierci zobowiązał żonę, by wspólnie z synem zhołdowali papieżowi sycylijskie królestwo. Sam Fryderyk II przebywał wówczas na dworze księcia Spoleto w Foligno. [więcej]
Wiosna 1198 Wiosną 1198 roku Fryderyk II opuścił Foligno w towarzystwie Piotra z Celano i Berarda z Loreto. [więcej]
Maj 1198 Na początku maja 1198 roku Fryderyk II dotarł do Palermo pod opiekę matki. [więcej]
17 maj 1198 W Zielone Świątki 1198 roku Fryderyk II został koronowany na króla Sycylii. [więcej]
27 listopad 1198 27 listopada 1198 roku zmarła Konstancja Sycylijska. Tym sposobem czteroletni Fryderyk II został do końca osierocony. Miał wprawdzie stryja Filipa Szwabskiego, lecz ten stryj w marcu zajął na niemieckim tronie miejsce, należące do Fryderyka II, więc raczej trudno było liczyć na jego wsparcie. Jaką przyszłość przewidywano wówczas temu dziecku, oddanemu przez matkę pod papieską opiekę Innocentego III? [więcej]
1199-1206 Jako osierocone królewskie dziecko Fryderyk II znalazł się w przygnębiającym położeniu. Otoczony regentami walczącymi o władzę zdany był na ich łaskę i często cierpiał z powodu głodu i upokorzenia. W źródłach, które przetrwały do naszych czasów, sytuację tego chłopca często nazywano więzieniem. [więcej]
Listopad 1201 W listopadzie 1201 roku Palermo zdobył Markward z Anweiler. Fryderyk II został pojmany i uwięziony. [więcej]
Jesień 1206 Jesienią 1206 roku z papieskiego polecenia Fryderyk II został przez Dipolda z Schweinspoint zabrany z pałacu w Palermo. [więcej]
Osobowość młodego króla Wśród cech, jakie znajdziemy w opisach młodego Fryderyka II, na plan pierwszy wybijają się: siła, ogromna ilość energii, wiedza i inteligencja.
Znane jest imię nauczyciela nastoletniego Fryderyka II. Był nim Magister Wilhelm Francisius. Ostatni człon to przydomek, który można przetłumaczyć jako „Francuzik". Fryderyk poznał w tym czasie łacinę, arabski, grecki, francuski, prowansalski. [więcej]
29 styczeń 1207 Z 29 stycznia 1207 roku pochodzi list papieża Innocentego III do Fryderyka II, w którym Ojciec Święty między innymi wyraża swą radość z powodu uwolnienia młodego króla z uwięzienia. [więcej]
Lipiec 1208 W lipcu 1208 roku na zjeździe duchownych i świeckich w San Germano papież Innocenty III potwierdził prawa Fryderyka II do władzy w Królestwie Sycylii. [więcej]
26 grudzień 1208 26 grudnia 1208 roku, kończąc czternaście lat, Fryderyk II objął rządy w Królestwie Sycylii i rozpoczął wydawanie swych pierwszych rozporządzeń. [więcej]
Marzec 1209 W marcu 1209 roku Fryderyk II rozpoczął tworzenie swojego gabinetu doradców. Do grona zaufanych dołączył wówczas między innymi Berard, przyszły arcybiskup Palermo. [więcej]
Wiosna 1209 Wiosną 1209 roku Fryderyk II polecił dokonać na Sycylii i w Kalabrii przeglądu nadanych przywilejów, aby ewentualnie nakazać zwrot przetrzymywanego bezprawnie królewskiego majątku.
Maj 1209 W maju 1209 roku w północno-wschodniej Sycylii wybuchło powstanie, wzniecone przez tych, którym nie spodobała się decyzja króla, dotycząca przeglądu nadanych przywilejów. Fryderyk II na czele zbrojnego oddziału wyruszył przez Nikozję ku Katanii, a następnie zwyciężył buntowników.
Sierpień 1209 W sierpniu 1209 roku do Palermo dotarła narzeczona Fryderyka II, jedenaście lat starsza Konstancja Aragońska - córka Alfonsa II króla Aragonii, wdowa po węgierskim królu Emeryku. [więcej]
1210 W 1210 roku Fryderyk II pojął za żonę o jedenaście lat starszą aragońską księżniczkę Konstancję, wdowę po królu węgierskim Emeryku. [więcej]
Luty 1210 W lutym 1210 roku Fryderyk II pozbawił urzędu biskupa Troi Waltera z Palearii. Niestety pod naciskiem samego papieża musiał przywrócić niechcianego hierarchę. [więcej]
Listopad 1210 W listopadzie 1210 roku Otton IV Welf zbrojnie przekroczył granice kontynentalnych posiadłości Sycylii i rozpoczął swój marsz na południe. Tym sposobem wolność Fryderyka II, a być może nawet życie, zostały zagrożone. Przygotowano specjalny okręt, który stał w gotowości, aby w każdej chwili móc odpłynąć w kierunku Afryki.
Wrzesień 1211 Z powodu ostrej antywelfowskiej propagandy Innocentego III, wynikającej ze złamania większości obietnic, jakie Otton IV Welf złożył przed cesarską koronacją papieżowi, we wrześniu 1211 roku na Sejmie Rzeszy w Norymberdze Fryderyk II został wybrany cesarzem i wezwany do Rzeszy. Dla przypomnienia: Fryderyk II był już wówczas legalnym władcą Rzeszy od 1196 roku. Reakcję możnych Rzeszy sprokurował sam Otton IV swym atakiem na południową Italię, po którym otrzymał papieską klątwę. W dużym stopniu ich decyzję wspomogło również rozdawane przez Filipa II Augusta francuskie złoto, wypełniające niemieckie sakiewki. [więcej]
Marzec 1212 W połowie marca 1212 roku Fryderyk II w Mesynie przeprawił się na kontynent i rozpoczął marsz po cesarską koronę. [więcej]
Wielkanoc 1212 Na Wielkanoc 1212 roku Fryderyk II dotarł do Rzymu. Tu spotkał się z papieżem Innocentym III. Po radosnym powitaniu przyszedł czas spłacania należności za papieską opiekę. W tym celu młody monarcha przekazał biskupowi Rzymu, na czas spłacenia długu, dwa hrabstwa Apulii, graniczące z Państwem Kościelnym. W zamian Fryderyk II otrzymał okręty, które miały przewieźć go do Genui, ponieważ droga lądowa wydawała się bardziej niebezpieczna z powodu stacjonujących wojsk Ottona IV. Oprócz tego król Sycylii i Niemiec odebrał od papieża listy polecające, które miały mu ułatwić poruszanie się po Rzeszy.
1 maj 1212 1 maja 1212 roku Fryderyk II dotarł do Genui. Oprócz wypełnienia pustej już szkatuły władcy udało się zawiązać kilka przydatnych sojuszy. [więcej]
Czerwiec 1212 W połowie czerwca 1212 roku Fryderyk II wyruszył w dalszą podróż. Omijając patrole Mediolanu i Piacenzy, wierne Ottonowi IV, pod koniec czerwca dotarł do Pawii. [więcej]
28 czerwiec 1212 W nocy z 28 na 29 czerwca 1212 roku Fryderyk II otrzymał wiadomość, że przy jednym z brodów na rzece Lambro czekają na niego oddziały zbrojne Cremony, gotowe eskortować go dalej. Król opuścił Pawię i udał się w ich kierunku. Tam czekała na niego przygotowana przez mediolańczyków zasadzka, z której monarcha wyszedł bez szwanku. [więcej]
Lipiec 1212 Przez trzy tygodnie Fryderyk II przebywał w wiernej jego rodowi Cremonie. Swą wdzięczność wyraził nadając jej mieszkańcom liczne przywileje. Około 20 lipca 1212 roku król udał się w dalszą drogę przez Mantuę do Werony. Potem biskup Trydentu przeprowadził monarchę przez góry do biskupa Arnolda z Chur. Następnie ten wraz z opatem St. Gallen Ulrichem z Sachsu poprowadził młodego króla do Konstancji. [więcej]
Sierpień 1212 W sierpniu 1212 roku Fryderyk II stanął pod murami Konstancji. W tym czasie w oddalonym o czterdzieści kilometrów Überlingen stał z armią Otton IV, więc tragedia była blisko. Ekskomunika nałożona na Welfa przeważyła szalę fortuny młodego władcy. Przed Fryderykiem II otworzono bramy Konstancji. [więcej]
Wrzesień 1212 We wrześniu 1212 roku Fryderyk II udał się do Bazylei, skąd podążył w dalszą podróż. [więcej]
Październik 1212 Bardzo szybko Fryderyk II zyskiwał poparcie w Rzeszy. Wkrótce otrzymał wsparcie Strasburga i Austrii, a w październiku 1212 roku przyłączyła się do niego cała Alzacja. [więcej]
19 listopad 1212 19 listopada 1212 roku w Vaucouleurs w pobliżu Toul Fryderyk II za pośrednictwem Ludwika VIII zawarł z Filipem II Augustem francuskim królem sojusz, skierowany przeciwko Ottonowi IV i jego sojusznikowi władcy Anglii Janowi I. Na mocy porozumień władca Niemiec zobowiązywał się nie zawierać pokoju ze stroną przeciwną bez porozumienia z Francją. Oprócz tego monarcha zza zachodniej miedzy napełnił skarbiec Fryderyka okazałą sumą dwudziestu tysięcy grzywien w srebrze. [więcej]
Listopad / grudzień 1212 Późną jesienią 1212 roku pod panowaniem Fryderyka II znalazła się większość Rzeszy Niemieckiej, Alzacja, Burgundia i Czechy. [więcej]
5 grudzień 1212 5 grudnia 1212 roku na Sejmie Rzeszy we Frankfurcie Fryderyk II wybrany został królem Niemiec. [więcej]
9 grudzień 1212 W niedzielę 9 grudnia 1212 roku arcybiskup Moguncji Zygfryd celebrował uroczystość koronacji Fryderyka II. Ceremonia dokonała się niezgodnie z niemiecką tradycją. Odstępstwo od normy polegało na tym, że powinna się odbyć w Akwizgranie oraz powinien ją przeprowadzić arcybiskup Kolonii. Oprócz tego odbyła się ona bez insygniów władzy, które znajdowały się w rękach Ottona IV. Z tego powodu na głowę Fryderyka nałożono koronę zastępczą.
Wiosna 1213 Pierwszą połowę 1213 roku Fryderyk II wykorzystał na umocnienie swej władzy na południu i południowym zachodzie Niemiec. W tym okresie zwołał kilka Sejmów. Między innymi na zgromadzeniu w Ratyzbonie złożył mu hołd król Czech Przemysł Ottokar I.
12 lipiec 1213 12 lipca 1213 roku na Sejmie Rzeszy w Egerze (Cheb) Fryderyk II oficjalnie podziękował Innocentemu III za opiekę i wsparcie. Złożył również papieżowi szereg takich samych obietnic, jakie Otton IV złożył głowie Kościoła w 1209 roku. [więcej]
Październik 1213 W październiku 1213 roku Fryderyk II zaatakował Ottona IV i obległ go w Kwedlinburgu. [więcej]
Grudzień 1213 W grudniu 1213 roku Fryderyk II pochował w katedrze w Spirze zwłoki swego stryja Filipa Szwabskiego, które sprowadził wcześniej z Bambergu. [więcej]
27 lipiec 1214 27 lipca 1214 roku Filip II August pokonał w bitwie pod Bouvines koalicję, do której należał także Otton IV. Tym sposobem najgroźniejszy rywal Fryderyka II został wyeliminowany z gry. [więcej]
Październik 1214 Wiosną 1214 roku zmarł bezpotomnie Henryk VI nadreński palatyn z rodu Welfów, bratanek cesarza Ottona IV. W październiku 1214 roku Fryderyk II nadał Palatynat księciu bawarskiemu Ludwikowi I Wittelsbachowi. Od tej pory aż do 1918 roku Wittelsbachowie panowali w Bawarii i Palatynacie.
Wcześniej Fryderyk II oddał księciu Brabancji Maastricht w lenno. [więcej]
Maj 1215 W maju 1215 roku w Andernach Fryderyk II uczestniczył w sejmie Rzeszy, gdzie zapadł decyzja o ataku na Akwizgran i Kolonię, w której przebywał Otton IV. [więcej]
25 lipiec 1215 25 lipca 1215 roku w Akwizgranie Fryderyk II przyjął z rąk arcybiskupa Moguncji Zygfryda niemiecką koronę. [więcej]
1215 W 1215 roku Fryderyk II, aby uzyskać od Waldemara II moratorium, podpisał układ, w myśl którego dolna Łaba od Magdeburga stała się granicą Rzeszy i Danii. [więcej]
11 listopad 1215 11 listopada 1215 roku rozpoczął się Sobór Laterański IV, na którym Innocenty III ogłosił Fryderyka II liderem V wyprawy krzyżowej. [więcej]
1 lipiec 1216 1 lipca 1216 roku za pośrednictwem legata Innocenty III zobowiązał Fryderyka II do złożenia przysięgi, że władca Niemiec nie dopuści do połączenia Królestwa Sycylii i Cesarstwa. [więcej]
16 lipiec 1216 16 lipca 1216 roku zmarł Innocenty III. Jego śmierć uwolniła Fryderyka II z wielu obietnic, jakie złożył temu potężnemu autorytetowi chrześcijaństwa. Dwa dni później na czele kościoła stanął Honoriusz III. [więcej]
26 lipiec 1216 26 lipca 1216 roku Fryderyk II zatwierdził wybór Wacława I na króla Czech, który tym sposobem stawał się lennikiem niemieckiego władcy. W tym samym dniu Fryderyk II spędził czas w katedrze akwizgrańskiej, gdzie kaznodzieja krucjatowy nawoływał do wzięcia udziału w krucjacie. [więcej]
27 lipiec 1216 27 lipca 1216 roku Fryderyk II wziął udział w publicznym przedstawieniu, podczas którego najpierw zdjął królewski płaszcz, następnie z młotkiem w dłoni wszedł na rusztowanie, gdzie leżały wyeksponowane szczątki świętego Karola Wielkiego, i własnoręcznie wbił gwoździe w relikwiarz. Później podobnie jak jego dziadek Fryderyk I Barbarossa nadał Akwizgranowi szerokie przywileje. [więcej]
Grudzień 1216 Pod koniec 1216 roku w Norymberdze Fryderyk II spotkał się z mistrzem zakonu krzyżackiego Hermannem von Salza. [więcej]
1216 Pod koniec 1216 roku Fryderyk II doprowadził do koronacji swego syna Henryka II na księcia Szwabii. [więcej]
17 luty 1217 17 lutego 1217 roku w Ulm Fryderyk II wystawił dokument, poświadczający posiadłości zakonu krzyżackiego na Sycylii. [więcej]
24 czerwiec 1217 24 czerwca 1217 roku w Speyer Fryderyk II na wniosek Hermanna von Salza potwierdził szereg dokumentów, przyznających przywileje dla zakonu krzyżackiego. [więcej]
1218 W 1218 roku, po śmierci księcia Bertolda, ostatniego z Zahringów, Fryderyk II wyniósł swego syna Henryka II do godności rektora Burgundii. [więcej]
12 styczeń 1219 W liście wystawionym w Hagenau 12 stycznia 1219 roku Fryderyk II zapewniał Honoriusza III, że zrobi wszystko, aby pozyskać dla krucjaty niemiecką szlachtę. [więcej]
14 marzec 1219 14 marca 1219 roku w Magdeburgu Fryderyk II brał udział w Sejmie Rzeszy. [więcej]
Listopad 1219 W listopadzie 1219 roku, w trakcie prywatnego spotkania w Norymberdze z Przemysłem Ottokarem I, Fryderyk II zgodził się na zaręczyny swojego syna Henryka z córką króla Czech Agnieszką, które odbyły się w następnym roku.
Luty 1220 W lutym 1220 roku Fryderyk II odnowił przyrzeczenie z 1 lipca 1216 roku zapewniając, że zrzeknie się korony Królestwa Sycylii. [więcej]
26 kwiecień 1220 26 kwietnia 1220 roku, wbrew papieskim zaleceniom, Fryderyk II doprowadził do uznania Henryka II swym następcą. Honoriusza III zapewniał listownie, że dokonano tego bez jego wiedzy i zgody. [więcej]
Sierpień 1220 W sierpniu 1220 roku Fryderyk II znalazł się na błoniach nad rzeką Lech pod Augsburgiem. Stąd wyruszył w kierunku Rzymu po cesarską koronę. [więcej]
4 październik 1220 4 października 1220 roku Fryderyk II znalazł się w obozie pod Bolonią. Wcześniej z Werony wysłał powitalne listy do Honoriusza III, w których zgodził się na pokutę za niedotrzymywanie terminu wyruszenia na krucjatę. [więcej]
Listopad 1220 W listopadzie 1220 roku Fryderyk II rozbił obóz na Monte Mario pod Rzymem. Tutaj papieskim legatom ponowił przysięgę, że w sierpniu 1221 roku wyruszy z armią teutońskich krzyżowców do Egiptu. [więcej]
22 listopad 1220 22 listopada 1220 roku Fryderyk II wspólnie z małżonką Konstancją Aragońską dostąpili zaszczytu cesarskiej koronacji. [więcej]
Listopad 1220 Natychmiast po koronacji Fryderyk II spłacił dług z tytułu kosztów sprawowanej nad nim opieki i zażądał zwrotu oddanego w zastaw hrabstwa Sora, które papież Innocenty III przekazał rodzinie. [więcej]
Listopad / grudzień 1220 Niedługo po cesarskiej koronacji Fryderyk II swoim namiestnikiem w Niemczech ustanowił arcybiskupa Kolonii Engelberta, któremu powierzył opiekę nad małym Henrykiem II, a na cesarskiego wikariusza w Lombardii powołał biskupa Metzu. Wystawił cały szereg ustaw i przywilejów. Następnie wyruszył na południe Italii. [więcej]
Grudzień 1220 W drugiej połowie grudnia 1220 roku w Kapui Fryderyk II wziął udział w zgromadzeniu duchownych i świeckich Królestwa. Uchwalono wówczas nową konstytucję sycylijskiego państwa, znaną jako De resignandis privilegiis lub jako asyzy z Kapui. Zadekretowano tam między innymi nakaz zburzenia warownych budowli i umocnień, wzniesionych w ciągu ostatnich trzydziestu lat bez zgody panującego. Pozbawiono również przywilejów Genuę, Palermo, Messynę i Trapani. Głównym celem nowego prawa było odzyskanie majątku zagarniętego w ostatnich latach przez możnowładztwo regionu. [więcej]
11 luty 1221 11 lutego 1221 roku Fryderyk II wydał odezwę nawołującą do wyprawy krzyżowej. [więcej]
Wiosna 1221 Wiosną 1221 roku Fryderyk II rozpoczął przejmowanie posiadłości hrabiego Molise. Na początek wojska cesarza zdobyły zamki Bojano i Roccamandolfi, położone w Abruzzach. [więcej]
Kwiecień 1221 W kwietniu 1221 roku Fryderyk II wsparł działania V wyprawy krzyżowej. Pod dowództwem Ludwika Bawarskiego wysłał do Damietty armię, złożoną z kilku tysięcy zbrojnych. [więcej]
Maj 1221 W maju 1221 roku w Messynie Fryderyk II zwołał zjazd sycylijskich feudałów. Powstała wówczas seria ustaw, regulujących prawo w królestwie. Między innymi zabroniono prostytutkom przebywania w miastach i korzystania z publicznych łaźni w dni zastrzeżone dla pozostałych kobiet. Żydom nakazano noszenie bladoniebieskich tunik i naszycie na wierzchnią odzież żółtych łat, a także noszenie specjalnie zapuszczonych bród. [więcej]
25 październik 1221 25 października 1221 roku Fryderyk II wysłał do Honoriusza III list z wiadomością o klęsce V wyprawy krzyżowej. [więcej]
Grudzień 1221 W grudniu 1221 roku Fryderyk II przekazał zakonowi krzyżackiemu 200 uncji na zakup białych płaszczy. [więcej]
1222 W 1222 roku Fryderyk II rozpoczął proces przejmowania prywatnych stoczni. Potem doprowadził na Sycylii do spadku cen pszenicy, aby czerpać większe zyski z importu tych płodów rolnych. [więcej]
1222 W 1222 roku Fryderyk II przesiedlił sycylijskich muzułmanów do grodu Lucera w Apulii. Był to ze strony cesarza swoisty akt łaski. Saraceni mieli tu zagwarantowaną wolność religijną. Dostali pozwolenie na budowę meczetu. Z tego powodu z dużym szacunkiem i uwielbieniem wyrażano się tu o Fryderyku II nazywając go „sułtanem". Niemiecki monarcha zaś darzył tę społeczność tak dużym zaufaniem, że ulokował tu państwowy skarbiec Staufów. [więcej]
30 styczeń 1222 30 stycznia 1222 roku Fryderyk II przebywał w Cosenzie. Tu w towarzystwie mistrza zakonu krzyżackiego Hermanna von Salza i biskupa Mikołaja z Tusculum wziął udział w poświęceniu katedry. [więcej]
12 kwiecień 1222 12 kwietnia 1222 roku Fryderyk II dotarł do Agnani. Spotkał się tam z papieżem Honoriuszem III. Podczas szczytu udało się cesarzowi przesunąć na 24 kwietnia 1224 roku termin kolejnej wyprawy krzyżowej. [więcej]
23 czerwiec 1222 W katedrze w Palermo Fryderyk II pochował zmarłą 23 czerwca 1222 roku swoją żonę Konstancję Aragońską, matkę Henryka II. [więcej]
1222 W 1222 roku oddziały Fryderyka II zdobyły muzułmańską górską twierdzę Jato, dzisiejszą Ennę. [więcej]
1 styczeń 1223 W grudniu 1222 roku dzięki mediacji Hermanna von Salza ostudzono napięcie pomiędzy cesarzem i papieżem. 1 stycznia 1223 roku ogłoszono mieszkańcom Spoleto oraz marchii Ankona manifest Fryderyka II, obwieszczający zniesienie wszelkich postanowień Gunzelina von Wolfenbüttel. [więcej]
Styczeń 1223 Pod koniec stycznia 1223 roku Fryderyk II wyjechał do Kapui. Tu dzięki staraniom Hermanna von Salza potwierdził przywilej dla zakonu krzyżackiego, pozwalający każdemu, kto posiadał dobra w Rzeszy, wspierać finansowo organizację. [więcej]
Luty 1223 W lutym 1223 roku Fryderyk II przebywał w San Germano, a potem w Monte San Giovanni, oczekując na spotkanie z papieżem. [więcej]
4-5 marzec 1223 4 lub 5 marca 1223 roku Fryderyk II przybył do Ferentino na spotkanie z Honoriuszem III. Podczas zgromadzenia udało się przekonać papieża, aby zgodził się na odroczenie terminu rozpoczęcia krucjaty na czerwiec 1225 roku. Przedstawiono tam również Głowie Kościoła projekt małżeństwa cesarza z Jolantą (Izabelą II) Jerozolimską. [więcej]
Marzec 1223 W marcu 1223 roku Fryderyk II przebywał w Celano, gdzie wymierzał sprawiedliwość w procesie Tomasza z Molise. [więcej]
1223 W 1223 roku Fryderyk II w przypływie gniewu kopnął muzułmańskiego przywódcę buntu Ibn Abbada, rozrywając mu cały bok ostrogą. [więcej]
1223 W 1223 roku Fryderyk II po raz pierwszy w królestwie Sycylii ściągnął podatek bezpośredni. [więcej]
5 sierpień 1223 5 sierpnia 1223 roku Fryderyk II uzyskał od papieża dyspensę ślubną, dzięki której mógł w przyszłości pojąć za żonę Jolantę Jerozolimską. [więcej]
6 styczeń 1224 6 stycznia 1224 roku przebywający na Sycylii Fryderyk II spotkał się z przybyłym z Niemiec Hermannem von Salza. Wielki Mistrz zaproponował cesarzowi podróż do Niemiec, aby osobiście spróbował przekonać niemieckich panów do krucjaty. [więcej]
5 marzec 1224 W liście z 5 marca 1224 roku do Honoriusza III Fryderyk II, po wyszczególnieniu podjętych przez siebie działań, zwrócił się z prośbą do papieża, aby ten zadbał o lepszą atmosferę, która miałaby się pojawić wokół idei krucjaty. Następnie cesarz wysłał Hermanna von Salza z misją do Niemiec. [więcej]
Wiosna 1224 W ramach przygotowań do krucjaty, która miała się rozpocząć 24 kwietnia 1224 roku, Fryderyk II postawił w stan gotowości sto galer i pięćdziesiąt dużych statków transportowych. Do rozpoczęcia krucjaty jednak nie doszło. [więcej]
1224 W 1224 roku Fryderyk II założył Uniwersytet w Neapolu. [więcej]
6 czerwiec 1225 Na przełomie maja i czerwca 1225 roku Fryderyk II przebywał w Foggi. 6 czerwca wziął udział w zgromadzeniu prałatów Rzeszy. [więcej]
15 lipiec 1225 15 lipca 1225 roku powstał w San Germano traktat, w myśl którego Fryderyk II zobowiązał się w 1227 roku zorganizować krucjatę. [więcej]
25 lipiec 1225 25 lipca 1225 roku w Akwizgranie podczas obchodów dziesiątej rocznicy koronacji Fryderyka II ogłoszono nowy termin rozpoczęcia krucjaty, ustalony na sierpień 1227 roku. [więcej]
Sierpień 1225 W sierpniu 1225 roku Fryderyk II przebywał w Alifie, niedaleko Piedimonte, w pobliżu Volturno. [więcej]
Sierpień 1225 W sierpniu 1225 roku Fryderyk II wysłał do Lewantu grupę dostojników, która miała sprowadzić do Italii narzeczoną cesarza Jolantę Jerozolimską. Na czele cesarskiej floty stanął admirał hrabia Henryk z Malty. Wśród wysłanników był Jan z Kapui, który w Akkce w imieniu cesarza pojął za żonę jerozolimską księżniczkę oraz Hermann von Salza, który w Tyrze po koronacji Jolanty włożył na jej palec pierścień, będący podarunkiem od Fryderyka II. [więcej]
Wrzesień 1225 We wrześniu 1225 roku Fryderyk II powrócił na Sycylię. [więcej]
9 listopad 1225 9 listopada 1225 roku w Brindisi Fryderyk II pojął za żonę Jolantę Jerozolimską. Tego samego dnia cesarz (podobno w obcesowy sposób) pozbawił władzy w Jerozolimie swego teścia Jana z Brienne, przebywającego na emigracji. [więcej]
10 listopad 1225 10 listopada 1225 roku Fryderyk II wraz z żoną opuścił Brindisi. Jan z Brienne konno dogonił cesarza i po krótkiej sprzeczce podobno przeklął go i nazwał diabelskim bękartem i synem kiełbaśnika. [więcej]
Grudzień 1225 Istnieje pewne prawdopodobieństwo, że w grudniu 1225 roku w Foggi Fryderyk II koronował się na króla Jerozolimy. [więcej]
1226 Na początku 1226 roku zagrożony sułtan al-Kamil przysłał swego wysłannika do Fryderyka II z obietnicą oddania mu Jerozolimy. [więcej]
6 marzec 1226 6 marca 1226 roku na nowo odrodziła się Liga Lombardzka pod przewodnictwem Mediolanu. Północno italskie miasta zjednoczyły się, stając w opozycji przeciw rosnącej potędze Fryderyka II. [więcej]
26 marzec 1226 26 marca 1226 roku, przebywający w Rimini, Fryderyk II wydał Złotą Bullę, w której potwierdził zakonowi krzyżackiemu nadanie ziemi chełmińskiej, dokonane przez Konrada Mazowieckiego. Dokument ten nadawał jednocześnie Krzyżakom ziemie, które zdobędą w Prusach. [więcej]
1 kwiecień 1226 1 kwietnia 1226 roku Fryderyk II dotarł do Rawenny.
Wielkanoc 1226 Na Wielkanoc 1226 roku w Cremonie Fryderyk II zwołał sejm Rzeszy. Wezwani na niego zostali książęta niemieccy oraz miasta Lombardii i Toskanii. Niestety wystraszone miasta północnej Italii odmówiły uczestnictwa, jednocześnie blokując przełęcz pod Weroną, co skutecznie uniemożliwiło dotarcie niemieckich hufców do Cremony. Powstałe napięcie spowodowało, że 19 kwietnia (Wielkanoc) Fryderyk II, który powinien był znaleźć się w Cremonie, wciąż pozostawał w Rawennie. [więcej]
Maj 1226 9 i 10 maja 1226 roku Fryderyk II przebywał w Imoli. 18 maja wyruszył w kierunku Parmy. [więcej]
6 czerwiec 1226 6 czerwca 1226 roku Fryderyk II przeniósł się do Cremony.
11 czerwiec 1226 11 czerwca 1226 roku Fryderyk II wydał przywilej, nadający arcybiskupowi Albrechtowi z Käfernburga gród i biskupstwo lubuskie. [więcej]
Czerwiec 1226 W drugiej połowie czerwca 1226 roku Fryderyk II przeniósł do Borgo San Donnino, gdzie miała się odbyć kolejna tura negocjacji z Ligą Lombardzką. Tam między innymi cesarz nadał Lubece status wolnego miasta Rzeszy. [więcej]
Lipiec 1226 W lipcu 1226 roku Fryderyk II gościł w San Miniato. [więcej]
Sierpień 1226 W sierpniu 1226 roku Fryderyk II rezydował w San Quirico i Ascoli w Capinacie. [więcej]
5 styczeń 1227 5 stycznia 1227 roku Honoriusz III pozwolił ogłosić rozstrzygnięcie sporu Fryderyka II z Ligą Lombardzką. Arbitraż przede wszystkim zwracał uwagę, aby obie strony konfliktu postarały się, by ich wzajemne relacje i stan posiadania zostały przywrócone do poziomu, jaki istniał przed rozpoczęciem marszu cesarza do północnych Włoch. [więcej]
23 marzec 1227 23 marca 1227 roku nowo wybrany papież Grzegorz IX powiadomił Fryderyka II o swej nominacji. [więcej]
30 marzec 1227 Listem z 30 marca 1227 roku Grzegorz IX przypomniał Fryderykowi II o jego zobowiązaniu wyruszenia na wyprawę krzyżową latem tego samego roku. [więcej]
1227 Około 1227 roku nadwornym filozofem Fryderyka II został Michał Szkot, który między innymi dokonał tłumaczenia trzech fundamentalnych dzieł zoologicznych Arystotelesa. [więcej]
Czerwiec 1227 Pod koniec czerwca 1227 roku Fryderyk II przebywał w Apulii. [więcej]
8 wrzesień 1227 8 września 1227 roku w Brindisi Fryderyk II wszedł na pokład statku, który miał zawieźć cesarza na Bliski Wschód, by zdobyć dla chrześcijan Jerozolimę. Niestety zaraza, która zaatakowała przybyszów z Europy Środkowej w tym również Fryderyka II, stała się przyczyną zaniechania wyprawy. Gorączkujący cesarz został przewieziony na leczenie do Pozzuoli. [więcej]
Wrzesień 1227 W połowie września 1227 roku, aby wykorzystać zgromadzone wojska, Fryderyk II wysyłał je do Palestyny. Na czele armii stanął książę Limburga Henryk IV. Na wschód podążył również czołowy doradca cesarza Hermann von Salza. [więcej]
29 wrzesień 1227 29 września 1227 roku na głowę Fryderyka II spadła papieska klątwa. Grzegorz IX w uzasadnieniu swej decyzji nazwał cesarza bestią. [więcej]
5 grudzień 1227 Z datą 5 grudnia 1227 roku Fryderyk II wysłał do króla Anglii Henryka III pełen goryczy list, do którego wlał mnóstwo swych żalów i skarg pod adresem papieża. [więcej]
6 grudzień 1227 6 grudnia 1227 roku Fryderyk II wysłał do Grzegorza IX list, będący odpowiedzią na papieską klątwę. [więcej]
Styczeń 1228 Na początku 1228 roku Fryderyk II zakupił w Rzymie od rodu Frangipanich ruiny Koloseum. [więcej]
2 marzec 1228 2 marca 1228 roku armia krzyżowców, wysłanych kilka miesięcy wcześniej przez cesarza do Palestyny pod dowództwem księcia Limburga, zdobyła Sydon. Wydarzenie to stało się pierwszym triumfem krucjaty Fryderyka II. Później przystąpiono do oblężenia Cezarei. [więcej]
Wielkanoc 1228 Wielkanoc 1228 roku Fryderyk II spędził w Barlettcie w Apulii. Tu otrzymał wiadomość o śmierci Al-Muazzama, władcy Damaszku. Z drugiej strony konflikt pomiędzy cesarzem i Grzegorzem IX, jaki narodził się po papieskiej klątwie, z każdym dniem zaostrzał się. Dzięki staraniom cesarza ród Frangipanich wzniecił bunt w Rzymie przeciwko głowie Kościoła, co skutkowało przymusem opuszczenia przez niego chrześcijańskiej stolicy. [więcej]
4 maj 1228 4 maja 1228 roku w wieku siedemnastu lat zmarła Jolanta Jerozolimska żona Fryderyka II. Przyczyną śmierci były powikłania, które wystąpiły po urodzeniu Konrada IV. [więcej]
Maj 1228 W maju 1228 roku Fryderyk II wysłał do Ziemi Świętej cesarską armię pod wodzą Tomasza z Acerry.
1228-1229 Pomiędzy majem 1228 roku a marcem 1229 roku Fryderyk II poprzez wysłanników skierował propozycję do Przemysła Ottokara I. Oferta obejmowała pomysł mariażu cesarza z córką czeskiego króla Agnieszką Przemyślidką. Przemysł Ottokar I aż do swej śmierci zwlekał z przekazaniem aprobaty, zostawiając ten problem następcy Wacławowi I. [więcej]
28 czerwiec 1228 28 czerwca 1228 roku, obdarowany przez papieża klątwą, Fryderyk II wyruszył do Ziemi Świętej, by odzyskać dla chrześcijan Jerozolimę. [więcej]
Lipiec / wrzesień 1228 21 lipca 1228 roku Fryderyk II dotarł na Cypr. Tam cesarz zażądał od Jana z Ibelinu rezygnacji z jego rodowej domeny, Bejrutu, i zwrotu wszystkich dochodów Cypryjskiego Królestwa, nagromadzonych od śmierci króla Hugona (1218). [więcej]
31 lipiec 1228 31 lipca 1228 roku Grzegorz IX wezwał wszystkich wasali Fryderyka II do wypowiedzenia posłuszeństwa. [więcej]
3 wrzesień 1228 3 września 1228 roku na Cyprze osiągnięto kompromis. Postanowiono, że cypryjski król Jan z Ibelinu złoży Fryderykowi II hołd i zapłaci trybut. [więcej]
7 wrzesień 1228 7 września 1228 roku Fryderyk II dopłynął do Akki. Na miejscu dwaj franciszkanie przekazali mu postulat Grzegorza IX, zabraniający wykonywania rozkazów ekskomunikowanego i krzywoprzysiężnego cesarza. Tam czekał na niego również Hermann von Salza, z którym udał się do Ricordane, niedaleko Akki. [więcej]
10 listopad 1228 Przed 10 listopada 1228 roku w obozie Fryderyka II zjawili się posłowie Al-Malika al-Kamila, przywożąc ze sobą drogocenne podarki oraz szereg stworzeń, wśród których odnaleziono między innymi słonia, wielbłądy, arabskie klacze oraz małpy. Z pewnością było to ze strony sułtana przyjazne otwarcie przed zbliżającymi się negocjacjami. [więcej]
10-15 listopad 1228 Fryderyk II po raz drugi wysłał posłów Baliana z Sydonu i Tomasza z Acerry do Al-Kamila. Sułtan jednak unikał spotkania z wysłannikami cesarza. W związku z tym Fryderyk II opuścił Ricordane i podążył w kierunku Jaffy, a za nim ruszyła jego armia. [więcej]
15 listopad 1228 15 listopada 1228 roku Fryderyk II opuściwszy Ricordane znalazł się w okolicy Jaffy. Tutaj przystąpił do negocjacji z sułtanem Al-Kamilem, celem których było odzyskanie Jerozolimy. [więcej]
Styczeń 1229 Negocjacje z sułtanem Al-Kamilem nie były łatwe. Pozycja Fryderyka II obłożonego papieską klątwą była osłabiona. Z tego powodu cesarz chwytał się rozmaitych wymyślnych sposobów, aby przekonać swego adwersarza do przekazania Jerozolimy chrześcijanom. [więcej]
Styczeń 1229 Podczas gdy Fryderyk II starał się odzyskać dla chrześcijan Jerozolimę, Grzegorz IX szukał w Niemczech kandydata na nowego cesarza, a do królestwa Sycylii wysłał Jana z Brienne, który rozpuściwszy plotkę, że cesarz nie żyje, zaczął zajmować posiadłości Fryderyka II. [więcej]
11 luty 1229 11 lutego 1229 roku Fryderyk II zaaprobował projekt układu z Al-Kamilem. W myśl porozumienia cesarz miał otrzymać od muzułmanów Jerozolimę, ale zobowiązany został do pozostawienia jej bez fortyfikacji. Traktat przedstawiono papieskim legatom, którzy go odrzucili. [więcej]
18 luty 1229 18 lutego 1229 roku Fryderyk II zaprzysiągł zawarty z sułtanem Al-Kamilem traktat, dzięki któremu Jerozolima po czterdziestu jeden latach powróciła w ręce chrześcijan. Tym sposobem cel krucjaty wyklętego cesarza został osiągnięty. [więcej]
17 marzec 1229 17 marca 1229 roku Fryderyk II uroczyście wkroczył do Jerozolimy. Wcześniej, za pośrednictwem Hermanna von Salza, próbował pojednać się z jerozolimskim patriarchą Geroldem, lecz jego wysiłek zakończył się fiaskiem. [więcej]
18 marzec 1229 18 marca 1229 roku Fryderyk II koronował się na króla Jerozolimy. Ceremonia odbyła się w obecności arcybiskupów Palermo i Armer, lecz aby nie zaostrzać konfliktu z papieżem, zrezygnowano ze zwyczajowej mszy świętej. Po koronacji cesarz wygłosił mowę skierowaną do Grzegorza IX z propozycją zakończenia sporu. [więcej]
18 marzec 1229 Wkrótce z inicjatywy patriarchy Jerozolimy Gerolda wysłano poselstwo do sułtana Damaszku An-Nasira, aby ten poparł układ zawarty pomiędzy Fryderykiem II i Al-Kamilem. Misja zakończyła się fiaskiem. An-Nasir pozostał przeciwny. [więcej]
19 marzec 1229 19 marca 1229 roku do Jerozolimy przybył arcybiskup Cezarei i obłożył Bazylikę Grobu Świętego oraz inne święte miejsca interdyktem. Fryderyk II dowiedział się, że stało się to dlatego, że straż nad Grobem Pańskim i Świątynią Salomona trzymali Saraceni. [więcej]
20 marzec 1229 20 marca 1229 roku rozwścieczony zachowaniem arcybiskupa Cezarei Fryderyk II opuścił Jerozolimę i wyruszył w kierunku Jaffy. [więcej]
Marzec 1229 Pewnego dnia Fryderyk II postanowił udać się do rzeki, w której ochrzczono Jezusa i Jana Chrzciciela. O tym zamiarze templariusze i joannici poinformowali sułtana, sugerując, że właśnie nadarzyła się znakomita okazja do pojmania cesarza. Malik al-Kamil nie skorzystał z niej. [więcej]
25 marzec 1229 25 marca 1229 roku Fryderyk II przybył do Akki. [więcej]
26 marzec 1229 Z 26 marca 1229 roku pochodzi list patriarchy Jerozolimy Gerolda do Grzegorza IX, z którego dowiadujemy się, że Fryderyk II podczas krucjaty preferuje saraceński styl życia, a sułtan posyła mu śpiewające dziewczęta.
Niedługo potem chrześcijański świat dowiedział się, dlaczego wyprawa Fryderyka II nie była krucjatą pomimo tego, że odzyskał dla chrześcijan Jerozolimę. [więcej]
Kwiecień 1229 W kwietniu 1229 roku Fryderyk II skupił się głównie na zabezpieczeniu swych interesów na Bliskim Wschodzie. Władzę w Syrii powierzył w ręce Baliana z Sydonu i Wernera z Egisheim. [więcej]
1 maj 1229 1 maja 1229 roku Fryderyk II wszedł na pokład statku, zmierzającego w kierunku Półwyspu Apenińskiego. Przed wypłynięciem został przez rzeźników obrzucony flakami i podrobami. [więcej]
10 czerwiec 1229 10 czerwca 1229 roku Fryderyk II wylądował w Brindisi. Niezwłocznie przystąpił do odzyskiwania utraconych na rzecz papieża terytoriów. Jan z Brienne widząc co się dzieje zbiegł do Francji. [więcej]
Lipiec 1229 W lipcu 1229 roku w myśl koncepcji Fryderyka II i Hermanna von Salzy do Grzegorza IX udało się poselstwo z propozycją pokojowego zakończenia sporu. Negocjacje odbyły się w Perugii i zakończyły fiaskiem. [więcej]
Sierpień 1229 W sierpniu 1229 roku Fryderyk II przebywał w Barletcie. Tu otrzymał wiadomość o negatywnym wyniku negocjacji z papieżem. Doceniając służbę Hermanna von Salzy, wystawił kolejny przywilej dla zakonu krzyżackiego. [więcej]
31 sierpień 1229 31 sierpnia 1229 roku Fryderyk II opuścił Barlettę, rozpoczynając kampanię przeciwko punktom oporu, które przeszły na stronę Grzegorza IX lub zostały zajęte przez papieskie oddziały. [więcej]
8 wrzesień 1229 8 września 1229 roku wojska Fryderyka II zajęły Kapuę. [więcej]
28 październik 1229 28 października 1229 roku pod naporem wojsk Fryderyka II poddała się Sora. Pełna sukcesów kampania dobiegała końca. Wówczas to Grzegorz IX wyraził chęć przystąpienia do kolejnej tury pokojowych rokowań. [więcej]
11 listopad 1229 11 listopada 1229 roku Fryderyk II przebywał w Aquino. Tu spotkał się z Hermannem von Salzą, przybyłym z Perugii i zaopatrzonym w wynegocjowane wstępne porozumienie z Grzegorzem IX. [więcej]
27 listopad 1229 W międzyczasie Bertold z Ürslingen, brat księcia Henryka ze Spoleto, spustoszył papieskie terytorium. Narodziła się obawa, że incydent ten może negatywnie wpłynąć na negocjacje z Grzegorzem IX. Na szczęście wzburzenie głowy Kościoła rozeszło się po kościach. 27 listopada 1229 roku przebywający w Tivoli Fryderyk II przyjął papieskiego posła Tomasza z Kapui. [więcej]
28 listopad 1229 Pod koniec listopada 1229 roku w wyniku pertraktacji z Kościołem Fryderyk II odzyskał Monte Cassino. [więcej]
Styczeń 1230 W drugiej połowie stycznia 1230 roku w Melfi Fryderyk II spotkał się z Hermannem von Salzą i wysłannikiem papieża Lando z Reggio. Przedłużające się układy z Grzegorzem IX wprowadziły cesarza w stan irytacji. [więcej]
1230 W 1230 roku Wacław I odmówił Fryderykowi II ręki swej siostry. Przyczyną odmowy cesarzowi było to, że Agnieszka Czeska miała potrzebę służenia Bogu. Fryderyk ponoć skomentował ten fakt w następujący sposób:

„Gdyby nam taki afront którykolwiek człowiek na świecie uczynił, nie ścierpielibyśmy, ponieważ jednak księżniczka obrała sobie wyższego Pana, nie uznajemy tego za wzgardzenie nami, gdyż sądzimy, że uczyniła tak z Bożego nakazu".

[więcej]
14 luty 1230 14 lutego 1230 roku rzymianie sprowadzili do Watykanu wygnanego wcześniej papieża. Duży wpływ na ich decyzję miały niefortunne wypadki, jakie wydarzyły się w Wiecznym Mieście. Od tej pory Grzegorz IX pertraktował z wysłannikami Fryderyka II ze Stolicy Apostolskiej tym chętniej, że cesarz obiecał pomoc dotkniętemu klęskami Rzymowi. [więcej]
Luty 1230 Pod koniec lutego 1230 roku Fryderyk II przebywał w Apricenie. Tu dotarł do niego Hermann von Salza przybywający z Rzymu, przywożąc nowe papieskie żądania, a co za tym idzie, brak wynegocjowanego porozumienia. Wyglądało, że Grzegorz IX nie jest zainteresowany pokojem z cesarzem. [więcej]
Marzec 1230 Pod koniec marca 1230 roku Fryderyk II wyekspediował wraz z arcybiskupem Lando z Reggio Hermanna von Salzę z listem do Grzegorza IX. [więcej]
7 kwiecień 1230 Wielkanoc 1230 roku Fryderyk II spędził w Foggii. Tu za pośrednictwem Hermanna von Salzy dotarły do niego wieści z Rzymu. Okazało się, że głównym problemem, jaki dzielił teraz papieża i cesarza, była sprawa Gaety. [więcej]
Maj 1230 W maju 1230 roku Fryderyk II wyruszył do Kapui na pertraktacje, zmierzające do ustanowienia pokoju z papieżem. [więcej]
30 maj 1230 30 maja 1230 roku Fryderyk II dotarł do Kapui. Negocjacje z papieskimi wysłannikami trwały przez cały czerwiec, lecz nie przyniosły rozstrzygnięcia sporu. [więcej]
18 lipiec 1230 Wyłączenie kwestii Gaety z porozumienia między cesarzem a papieżem doprowadziło do owocnego końca. 18 lipca 1230 roku w otoczeniu Fryderyka II zjawił się dominikanin Gualo, który w imieniu Grzegorza IX ogłosił pokój. [więcej]
23 lipiec 1230 23 lipca 1230 roku w kościele w San Germano zaprzysiężono i ogłoszono światu pokój pomiędzy papieżem i cesarzem. Fryderyk II musiał zgodzić się na wiele ustępstw. Grzegorz IX triumfował. [więcej]
5 sierpień 1230 5 sierpnia 1230 roku Fryderyk II przybył do Ceprano. Tu oficjalnie przekazał Hermannowi von Salza wymienione w pokojowym traktacie zamki, aby ten zatrzymał je w zastaw. [więcej]
28 sierpień 1230 28 sierpnia 1230 roku w kaplicy w obozie pod Ceprano ratyfikowano układ pomiędzy cesarzem i papieżem, po czym nastąpiło zdjęcie ekskomuniki z Fryderyka II. [więcej]
2 wrzesień 1230 2 września 1230 roku w Anagni doszło do osobistego spotkania pogodzonych już osobistości: cesarza Fryderyka II i papieża Grzegorza IX. [więcej]
4 wrzesień 1230 4 września 1230 roku Fryderyk II opuścił Anagni i wyruszył w kierunku Kapui, a stamtąd do Melfi. [więcej]
12 lipiec 1231 12 lipca 1231 roku w Mantui doszło do ponownego spotkania przedstawicieli Ligi Lombardzkiej. Wzięła w niej udział Mantua, Ferrara, Brescia, Vicenza oraz przedstawiciele gwelfów z Werony i Padwy. Na wieść o tym epizodzie Fryderyk II nakazał rozpoczęcie operacji wojskowych przeciwko zbuntowanym miastom. Następnie w wir wydarzeń włączył się Grzegorz IX, który w publicznym orędziu nazwał Fryderyka „burzycielem publicznej wolności". [więcej]
Sierpień 1231 W sierpniu 1231 roku dzięki pośrednictwu Hermanna von Salzy Grzegorz IX uznał Fryderyka II jako króla Jerozolimy. [więcej]
Sierpień 1231 W sierpniu 1231 roku na zamku w Melfi Fryderyk II ogłosił nowe prawo znane jako Konstytucje z Melfi. [więcej]
14 styczeń 1232 14 stycznia 1232 roku w Rawennie rozpoczął się sejm Rzeszy. Zgromadzeniu przewodniczył Fryderyk II, który zatwierdził Statut Wormacki 1231, podpisany przez Henryka VII 1 maja 1231 roku na sejmie Rzeszy w Wormacji. Ten akt dobrej woli ze strony cesarza z pewnością miał wpływ na to, że zgromadzeni niemieccy dygnitarze całkowicie poparli cesarskie dążenia w sprawie Ligi Lombardzkiej. Na szczycie nie pojawił się cesarski syn, król Niemiec Henryk VII.
W Rawennie Fryderyk II uznał prawa zwierzchnictwa książąt brandenburskich nad Pomorzem. [więcej]
7 marzec 1232 7 marca 1232 roku Fryderyk II wyjechał z Rawenny udając się do Wenecji. Tam w zamian za bogate dary dla katedry św. Marka oraz przywilej handlowy otrzymał drzazgę z Krzyża Jezusa. Jako że nie przywiązywał zbyt dużej wagi do relikwii, oddał ją Hermannowi von Salza. [więcej]
Marzec 1232 W drugiej połowie marca 1232 roku Fryderyk II przebywał w Akwilei. [więcej]
Marzec 1232 Pod koniec marca 1232 roku Fryderyk II przebywał w Cividale. Tam mianował Ezzelina III z Romano księciem Werony. [więcej]
Wielkanoc 1232 Na Wielkanoc 1232 roku Fryderyk II zwołał sejm Rzeszy do Akwilei. Tym razem respektując cesarskie wezwanie przybył tam Henryk VII. Młody król musiał tam złożyć przysięgę, że będzie przestrzegać postanowień Statutu Wormackiego. [więcej]
Maj 1232 Pierwszą połowę maja 1232 roku Fryderyk II spędził w Padwie. Odbywały się tam negocjacje z Ligą Lombardzką. [więcej]
Maj 1232 W maju 1232 roku Fryderyk II odnowił z Ludwikiem IX pokojowy traktat, w którym cesarz obiecywał, że będzie mieć baczenie na próby antyfrancuskich akcji podejmowane przez króla Anglii. [więcej]
Sierpień 1232 W sierpniu 1232 roku w Messynie wzniecony został znicz buntu przeciwko Konstytucjom z Melfi. Rebelia rozlała się po większości ziem południowej Italii. Fryderyk II osobiście wyruszył w pole przeciw zbuntowanym. Powstanie najdłużej utrzymało się w Apulii (do 1234 roku). [więcej]
3 grudzień 1232 Z 3 grudnia 1232 roku pochodzi list papieża do Fryderyka II, w którym Grzegorz IX wyraził swoje zaniepokojenie muzułmańskim siedliskiem, założonym dziesięć lat wcześniej przez cesarza w Lucerze. W odpowiedzi Fryderyk II zaproponował dzierżcy Piotrowego Tronu, aby w celu nawrócenia innowierców wysłał kilku kaznodziei. [więcej]
Marzec 1233 W marcu 1233 roku Fryderyk II wysłał z Policoro do Grzegorza IX list w sprawie ostudzenia konfliktu powstałego w kwestii Gaety. [więcej]
Kwiecień 1233 W kwietniu 1233 roku Fryderyk II pokonał zbuntowaną Messynę. [więcej]
1233 W 1233 roku, z powodu nieodpowiedzialnego zachowania Henryka VII w Niemczech, Fryderyk II kazał synowi odbudować na własny koszt zniszczone zamki, zwolnić zakładników i wypłacić odszkodowanie. [więcej]
5 czerwiec 1233 5 czerwca 1233 roku Grzegorz IX ogłosił werdykt w konflikcie Fryderyka II z Ligą Lombardzką. [więcej]
1234 Latem 1234 roku Fryderyk II odwiedził przebywającego w Rieti Grzegorza IX. Tam papież zdecydował się ogłosić ekskomunikę dla Henryka VII. [więcej]
Wrzesień 1234 Z końcem września 1234 roku na sejmie Rzeszy w Boppard Henryk VII oficjalnie wypowiedział posłuszeństwo Fryderykowi II i zalegalizował istnienie Ligi Lombardzkiej. Tego Fryderyk II nie mógł puścić płazem. [więcej]
15 listopad 1234 15 listopada 1234 roku posłowie zawarli kontrakt małżeński Fryderyka II z Izabelą, siostrą angielskiego władcy Henryka III. [więcej]
Kwiecień 1235 W kwietniu 1235 roku dzięki poparciu Fryderyka II doszło do zawarcia kompromisu pomiędzy Grzegorzem IX a zbuntowanym ludem rzymskim. [więcej]
25 kwiecień 1235 25 kwietnia 1235 roku przebywający w Fano Fryderyk II wysłał przyjazny list do Ludwika IX z informacją o cesarskim zamiarze poślubienia Izabeli, siostry angielskiego władcy Henryka III. [więcej]
27 maj 1235 W maju 1235 roku Fryderyk II udał się do Rimini, skąd na pokładzie statku dopłynął do Akwilei, a potem dalej na północ w kierunku Niemiec, by 27 maja 1235 roku przekroczyć granice Styrii. [więcej]
Czerwiec 1235 W czerwcu 1235 roku Fryderyk II odwiedził Wels, Ratyzbonę i Norymbergę. W jego orszaku nie brakło wielbłądów, a także małp i panter. W tym ostatnim mieście do cesarza przybyli posłowie zbuntowanego Henryka VII z propozycją poddania się. [więcej]
Czerwiec 1235 W czerwcu 1235 roku w Wimpffen Fryderyk II po rozmowie z pokornym już synem Henrykiem VII kazał go uwięzić w Wormacji, a potem przewieźć do zamku Rocca di San Felice w Venozie w pobliżu Melfi. [więcej]
15 lipiec 1235 15 lipca 1235 roku w Wormacji Fryderyk II poślubił Izabelę, siostrę Henryka III. Potem udał się do Moguncji, gdzie uczestniczył w Sejmie Rzeszy. [więcej]
15 sierpień 1235 15 sierpnia 1235 roku Fryderyk II otworzył obrady sejmu Rzeszy niemieckiej w Moguncji, na którym ogłosił pokój ziemski w Rzeszy. Ustawa ta potwierdzała wszystkie przywileje możnowładców niemieckich i była pierwszym aktem prawnym spisanym w języku niemieckim. [więcej]
24 sierpień 1235 24 sierpnia 1235 roku na sejmie Rzeszy niemieckiej w Moguncji powstał list Fryderyka II do Grzegorza IX, w którym cesarz prosił papieża o mediacje z Ligą Lombardzką oraz informował, że w przypadku niezłomnej postawy tej organizacji w kwietniu 1236 roku przystąpi do kampanii zbrojnej przeciwko nim. [więcej]
Wrzesień 1235 Pod koniec sierpnia 1235 roku Fryderyk II przeniósł się do Hagenau, aby tam spędzić wrzesień tego roku. [więcej]
Październik 1235 W październiku 1235 roku Fryderyk II przeprowadził się do Augsburga. Tam prawdopodobnie otrzymał list od Grzegorza IX, w którym papież prosił o przedłużenie terminów negocjacji z Ligą Lombardzką i interwencji zbrojonej przeciwko niej. [więcej]
Zima 1235 / 1236 Zimę przełomu 1235 i 1236 roku Fryderyk II spędził w Alzacji. [więcej]
1 maj 1236 1 maja 1236 roku w Marburgu Fryderyk II wziął udział w uroczystości wywyższenia zwłok św. Elżbiety i przeniesienia ich do nowej świątyni. Podczas przenoszenia relikwii świętej do nowej kosztownej trumny cesarz zdjął własną koronę i nałożył ją na głowę zmarłej. W akcie pokory w szarym habicie cystersów boso kroczył za trumną. [więcej]
2 maj 1236 2 maja 1236 roku Fryderyk II udał się do Wetzlar, a potem do Koblencji. [więcej]
18 maj 1236 18 maja 1236 roku Fryderyk II przebywał w Wiesbaden, a potem zaznaczył swą obecność we Frankfurcie i Würzburgu. [więcej]
Czerwiec 1236 Większość czerwca 1236 roku Fryderyk II spędził w Augsburgu. [więcej]
Lipiec 1236 W lipcu 1236 roku w Augsburgu Fryderyk II wydał dla Żydów w Wormacji przywilej, zawierający werdykt śledztwa względem dzieciobójstwa w Fuldzie. [więcej]
24 lipiec 1236 24 lipca 1236 roku z Augsburga Fryderyk II wyruszył w kierunku Italii. Głównym celem cesarza było zbrojne ukaranie Ligi Lombardzkiej. Zapowiadana wielka niemiecka armia, na którą liczył cesarz, potwierdzając możnowładcom germańskim Statut Wormacki, skórczyła się do tysiąca rycerzy. Wielu książąt Rzeszy odmówiło udziału w marszu za Alpy. [więcej]
16 sierpień 1236 16 sierpnia 1236 roku Fryderyk II dotarł do Werony. [więcej]
Wrzesień 1236 We wrześniu 1236 roku Fryderyk II przystąpił do oblężenia Mantui. [więcej]
20 wrzesień 1236 20 września 1236 roku Fryderyk II wysłał list do Grzegorza IX z żądaniem ekskomuniki dla członków Ligi Lombardzkiej. [więcej]
Październik 1236 W październiku 1236 roku Fryderyk II podążył do Cremony. [więcej]
18 październik 1236 18 października 1236 roku wojska Fryderyka II zajęły Bergamo. [więcej]
Październik 1236 Pod koniec października 1236 roku Fryderyk II znalazł się w okolicach Werony. [więcej]
1 listopad 1236 1 listopada 1236 roku armia Fryderyka II zdobyła Vincenzę. [więcej]
30 listopad 1236 30 listopada 1236 roku Fryderyk II wydał rozkaz powrotu do Niemiec. [więcej]
Grudzień 1236 W grudniu 1236 roku Fryderyk II przebywał w Wiedniu, gdzie ponownie ogłosił banicję Fryderyka Walecznego Babenberga oraz doprowadził do uznania jego ośmioletniego syna Konrada IV następcą Fryderyka II. [więcej]
Boże Narodzenie 1236 Przełom 1236 i 1237 roku Fryderyk II spędził w Grazu. [więcej]
3 styczeń 1237 3 stycznia 1237 roku Fryderyk II Hohenstauf przebywał w Grazu. [więcej]
Styczeń 1237 Istnieje duże prawdopodobieństwo, że w styczniu 1237 roku Fryderyk II Hohenstauf spotkał się w Wiedniu z halickim księciem Danielem I Romanowiczem. [więcej]
Styczeń 1237 W styczniu 1237 roku Fryderyk II przebywał w Wiedniu. Zbuntowany Fryderyk II Bitny ukrył się w zamku Wiener Neustadt. W tym czasie w stolicy Austrii doszło do kolejnych rokowań z Ligą Lombardzką. [więcej]
Luty 1237 W lutym 1237 roku Fryderyk II dalej rezydował w Wiedniu. Zdecydował się ponownie wysłać do Grzegorza IX Hermanna von Salzę, by ten podjął kolejną próbę mediacji. [więcej]
Wiosna 1237 Wiosną 1237 roku na sejmie Rzeszy w Spirze Fryderyk II doprowadził do elekcji swojego drugiego syna Konrada IV na króla Niemiec. Oprócz tego cesarz czynił intensywne przygotowania do kolejnej italskiej wyprawy. [więcej]
Sierpień 1237 Wszelkie próby mediacji Fryderyka II z Ligą Lombardzką zakończyły się fiaskiem. W związku z tym niemieckie wojska zgromadziły się na Lechowym Polu i rozpoczęły marsz na południe. [więcej]
12 wrzesień 1237 12 września 1237 roku Fryderyk II rozbił obóz pod Weroną i rozpoczął kampanię w północnej Italii. [więcej]
1 październik 1237 1 października 1237 roku, dostrzegając potęgę wojsk Fryderyka II, poddała się Mantua. [więcej]
Październik 1237 Październik 1237 roku Fryderyk II spędził pod murami Brescii. Gdy okazało się, że oblężenie lombardzkiego miasta nie przynosi pozytywnych efektów, postanowił uciec się do podstępu. Rozkazał oddziałom Cremony odstąpić, a sam z cała jazdą i saraceńskimi łucznikami ulokował się w zasadzce pod Soncino. [więcej]
27 listopad 1237 27 listopada 1237 roku armia Fryderyka II odniosła wspaniałe zwycięstwo nad wojskami Ligi Lombardzkiej w bitwie pod Cortenuova. [więcej]
Listopad 1237 Po wspaniałym zwycięstwie Fryderyka II pod Cortenuova nastąpił triumfalny wjazd cesarza do Cremony. [więcej]
12 grudzień 1237 12 grudnia 1237 roku Fryderyk II zajął położone na południe od Mediolanu miasto Lodi. [więcej]
12 marzec 1238 Z 12 marca 1238 roku pochodzi list Grzegorza IX do Fryderyka II, w którym papież prosi cesarza o pozwolenie przejścia przez cesarskie terytorium armii pochodzącej z terytorium Francji, zmierzającej na pomoc Cesarstwu Łacińskiemu. [więcej]
Wiosna 1238 Wiosną 1238 roku Fryderyk II wystosował listy do monarchów Europy z wezwaniem do wsparcia go w walce z Ligą Lombardzką, której członków przedstawił jako heretyków. O dziwo apel zadziałał. Latem szeregi cesarskiej armii powiększyły się o oddziały z Francji, Anglii, Węgier, Kastylii, Nicei, a nawet Arabów sułtana Malika al-Kamila. [więcej]
23 maj 1238 23 maja 1238 roku Fryderyk II przebywał w Weronie, gdzie w bazylice pod wezwaniem św. Zenona wyszła za mąż jego nieślubna córka o imieniu Selvaggia. Panem młodym został Ezzelino z Romano, władca Marchii Werony jako Ezzelino III. [więcej]
1238 W 1238 roku Fryderyk II ożenił swego syna Enzia z Adelazją, dziedziczką dwóch prowincji na Sardynii. [więcej]
3 sierpień 1238 3 sierpnia 1238 roku Fryderyk II przystąpił do oblegania Brescii. [więcej]
9 październik 1238 9 października 1238 roku Fryderyk II zakończył oblężenie Brescii, by powrócić do Cremony, a świat ujrzał cesarską porażkę. [więcej]
1239 Na początku 1239 roku Fryderyk II wystawił cesarski list żelazny, który umożliwił bezpieczny transport z Wenecji do Paryża Korony Cierniowej, relikwii którą Ludwik IX zakupił od cesarza z Konstantynopola Baldwina II de Courtenay. [więcej]
20 marzec 1239 Przedłużający się konflikt pomiędzy cesarzem i Ligą Lombardzką stał się jedną z przyczyn ogłoszonej 20 marca 1239 roku papieskiej ekskomuniki, zastosowanej wobec Fryderyka II, który przebywał wówczas w Padwie. [więcej]
Wiosna 1239 Grzegorz IX, godząc we Fryderyka II klątwą, wywołał serię inwektyw, jakimi cesarz i papież zaczęli się wzajemnie obrzucać w listownej korespondencji. [więcej]
Wiosna 1239 Po klątwie i wzajemnych atakach słownych Grzegorz IX i Fryderyk II maksymalnie rozgniewani na siebie rozpoczęli przygotowania do wojny. [więcej]
Czerwiec 1239 W czerwcu 1239 roku na sejmie Rzeszy w Egerze (Cheb) niemieccy możnowładcy podjęli próbę mediacji, mającej na celu wygaszenie konfliktu pomiędzy Grzegorzem IX i Fryderykiem II. [więcej]
13 czerwiec 1239 13 czerwca 1239 roku w Weronie Fryderyk II wypowiedział zbuntowanym miastom Lombardii wojnę, oświadczając, że winę za konflikt zbrojny na równi z buntownikami ponosi papież. [więcej]
25 lipiec 1239 25 lipca 1239 roku Fryderyk II wyznaczył swego syna Enzia Sardyńskiego na legata Cesarstwa dla całej Italii. Zaraz potem polecił mu zająć Marchię Ankony i księstwo Spoleto, co w konsekwencji oznaczało wypowiedzenie wojny Państwu Kościelnemu. [więcej]
Sierpień 1239 Pod koniec lipca 1239 roku Fryderyk II ruszył w kierunku Mediolanu. Po drodze okrutnie spustoszył terytorium należące do Bolonii. [więcej]
1239 Do 1239 roku dzięki aliansowi z Grzegorzem IX austriackiemu Fryderykowi II Bitnemu udało się odzyskać wszystkie utracone posiadłości w Austrii. Fryderyk II zmuszony był zawrzeć z nim pokój. [więcej]
1239 / 1240 Przełom 1239 i 1240 roku Fryderyk II spędził głównie w Pizie. Priorytetem jego działań były przygotowania do ataku na Rzym.
W tym czasie dotarły do niego posiłki wysłane z południowych Niemiec. [więcej]
Styczeń 1240 W styczniu 1240 roku Fryderyk II wyruszył w kierunku Rzymu, wysyłając wezwanie papieskim miastom Viterbo, Foligno i Tivoli, aby otworzyły przed nim bramy, obiecując w zamian łaskę.
W tym czasie Enzio Sardyński wtargnął do księstwa Spoleto. [więcej]
Luty 1240 W lutym 1240 roku potęga armii Fryderyka II spowodowała, że wiele papieskich miast poddało się. Wśród nich znalazły się Montefiscone, Viterbo, Orta i Sutri. [więcej]
22 luty 1240 22 lutego 1240 roku podążający w kierunku stolicy apostolskiej Fryderyk II zatrzymał się w Viterbo. Przebywający wówczas w Rzymie Grzegorz IX wziął udział w uroczystej procesji z Lateranu do Bazyliki Watykańskiej, starając się tym sposobem zyskać poparcie mieszkańców Rzymu. Atmosfera w stolicy była na tyle niesprzyjająca, że cesarz nie zdecydował się zaatakować Wiecznego Miasta. [więcej]
15 marzec 1240 Uroczysta procesja z Lateranu do Bazyliki Watykańskiej zainscenizowana przez Grzegorza IX diametralnie odmieniła nastroje panujące w Rzymie. Fryderyk II, który wcześniej zapowiadał, że nie zatrzyma się przed wkroczeniem do Wiecznego Miasta, 15 marca 1240 roku wycofał się z Państwa Kościelnego do Apulii. [więcej]
Maj 1240 Pod koniec kwietnia 1240 roku Fryderyk II powrócił pod mury Rzymu, lecz przeciągające się negocjacje z Grzegorzem IX zniechęciły go, więc wyruszył na północ, ponieważ w międzyczasie Liga Lombardzka zdobyła cesarską Ferrarę. [więcej]
Sierpień 1240 Pod naporem cesarskich wojsk Grzegorz IX w sierpniu 1240 roku zdecydował się wysłać do całego chrześcijańskiego świata wezwanie na sobór powszechny, mający na celu obronę Kościoła. Fryderyk II zakazał biskupom cesarskich diecezji udziału w zapowiadanym szczycie. [więcej]
22 sierpień 1240 22 sierpnia 1240 roku pod naporem armii Fryderyka II poddała się Rawenna. [więcej]
Styczeń 1241 Na początku 1241 roku do Fryderyka II dotarła prośba węgierskiego władcy Beli IV o pomoc w walce z żywiołem tatarskim. [więcej]
14 kwiecień 1241 14 kwietnia 1241 roku poddała się wygłodzona Faenza, oblężona przez wojska Fryderyka II. [więcej]
3 maj 1241 3 maja 1241 roku opłacana przez Fryderyka II pizańska flota stoczyła pod Melorią zwycięską bitwę z flotą genueńską, transportującą delegatów śpieszących na sobór do Rzymu. Duża grupa prałatów i legatów papieskich dostała się wówczas do niewoli. Cała Europa przyglądała się ze zdumieniem cesarzowi, który pojmał stu dostojników Kościoła i wtrącił ich do więzienia. [więcej]
11 maj 1241 11 maja 1241 roku sprzymierzona z Fryderykiem II Pawia pokonała wojska Mediolanu pod Montelongo. [więcej]
Czerwiec 1241 W czerwcu 1241 roku podjęto jeszcze jedną próbę mediacji, aby załagodzić spór pomiędzy cesarzem i papieżem. Wysiłek ten wziął na siebie hrabia Ryszard z Kornwalii, cesarski szwagier i brat króla Anglii, lecz ani Fryderyk II, ani Grzegorz IX nie zechcieli ustąpić. [więcej]
3 lipiec 1241 3 lipca 1241 roku powstał list Fryderyka II do króla Anglii Henryka III, w którym zrelacjonował mongolski najazd na Polskę i Węgry. [więcej]
Lipiec 1241 Po nieudanych rokowaniach Fryderyk II przystąpił do działania. W Rzymie wybuchło antypapieskie powstanie, a cesarskie wojska pustoszyły państwo Kościelne. [więcej]
22 sierpień 1241 22 sierpnia 1241 roku zmarł Grzegorz IX. Fryderyk II, który zawsze w swych oficjalnych wystąpieniach twierdził, że nie walczy z Kościołem, lecz z niegodnym papieskiego urzędu człowiekiem, odstąpił od oblężenia Rzymu, aby nie zakłócać wyboru nowego biskupa Rzymu. [więcej]
Wrzesień 1241 We wrześniu 1241 roku Fryderyk II powrócił do Apulii. [więcej]
25 październik 1241 25 października 1241 roku wybrany został nowy papież Celestyn IV, który wytrwał na tronie Piotrowym do 10 listopada 1241 roku. Śmierć głowy kościoła wymusiła powołanie nowego konklawe. Niestety ponowny wybór nie następował, ponieważ kardynałowie żądali uwolnienia trzech członków kolegium papieskiego, wziętych do niewoli pod Melorią. Fryderyk II musiał ugiąć się pod naciskiem opinii publicznej i zwrócić wolność więzionym kardynałom. [więcej]
12 luty 1242 12 lutego 1242 roku w Martirano zmarł po próbie samobójczej śmierci Henryk VII. Fryderyk II pogrążył się w głębokiej żałobie po synu, któremu nie potrafił okazać ani cesarskiej, ani ojcowskiej łaski. Dopiero po stracie swego pierworodnego cesarz zapragnął wychwalać przed światem jego mądrość i dzielność. [więcej]
Lato 1242 Latem 1242 roku Fryderyk II wznowił działania przeciwko Rzymowi. [więcej]
Lipiec 1242 W lipcu 1242 roku Fryderyk II otrzymał od Henryka III list, w którym król Anglii relacjonował sytuację, w jakiej się znalazł. [więcej]
26 czerwiec 1243 26 czerwca 1243 roku papieżem wybrany został Innocenty IV. Niebawem cesarscy posłowie przybyli do Rzymu, by w imieniu Fryderyka II zawrzeć ugodę z papieżem. Niestety z powodu ciążącej na cesarzu klątwy odmówiono im posłuchania. [więcej]
1243 Niedługo po wyborze nowego papieża Viterbo zerwało sojusz z cesarzem. Inicjatorem ten akcji był kardynał Rainer z Viterbo. Nawet osobista obecność Fryderyka II pod murami miasta nie zmieniła nastawienia mieszkańców. [więcej]
31 marzec 1244 31 marca 1244 roku w Rzymie podpisano wstępne porozumienie pomiędzy Innocentym IV i Fryderykiem II. Cesarz między innymi obiecał zwrócić wolność wszystkim uwięzionym dostojnikom Kościoła i przywrócić stan posiadania wszystkim poszkodowanym przez niego zwolennikom Kościoła. Fryderyk II w zamian został usunięty z listy wyklętych, która co roku odczytywana była w Wielki Czwartek. Była to zapowiedź zdjęcia ekskomuniki z osoby cesarza. [więcej]
1244 W 1244 roku Fryderyk II wydał swą córkę Konstancję, będącą owocem morganatycznego związku z Bianką Lancią, za bizantyjskiego władcę Jana III Watatzesa. [więcej]
1244 W 1244 roku cesarsko-papieski konflikt dotarł do ślepego zaułka. Pomysłem Fryderyka II na wyjście z niego było osobiste spotkanie, czynił więc usilne zabiegi, aby do niego doprowadzić. [więcej]
7 lipiec 1244 Aby rozwiązać spór pomiędzy papieżem i cesarzem, obie strony umówiły się na bezpośrednie spotkanie dwóch największych monarchów ówczesnej Europy, do którego miało dojść na początku 1244 roku w Sutri. Innocenty IV przybył na miejsce umówionego spotkania z Fryderykiem II, lecz niespodziewanie, przebrany w rycerską zbroję, pod osłoną nocy przekradł się do portu Civitavecchia i popłynął do Genui, do której dotarł 7 lipca 1244 roku, uwalniając się w ten sposób od groźby ewentualnego oblężenia go w Rzymie przez cesarskie wojska.
2 grudnia 1244 roku Innocenty IV dotarł do Lyonu, gdzie założył swoją nową rezydencję. [więcej]
27 grudzień 1244 27 grudnia 1244 roku w lyońskiej katedrze Innocenty IV wezwał Fryderyka II do stawienia się na zapowiadany na 24 czerwca 1245 roku sobór powszechny. [więcej]
6 maj 1245 W Ziemi Świętej sułtan Kairu zdobył i zburzył Jerozolimę. Fryderyk II w zamian za zdjęcie papieskiej klątwy obiecał udać się do Lewantu i odzyskać stolicę chrześcijaństwa. 6 maja 1245 roku Innocenty IV, naciskany przez opinię publiczną, polecił patriarsze Antiochii Albertowi zdjąć klątwę z cesarza w przypadku, gdy ten wypełni swą misję. [więcej]
6 maj 1245 6 maja 1245 roku, czyli w tym samym dniu, w którym Innocenty IV polecił zdjąć cesarską ekskomunikę, Fryderyk II zaatakował zbrojnie Viterbo. Po raz kolejny wiarygodność cesarza w chrześcijańskim świecie runęła w dół i się rozprysła. [więcej]
Maj 1245 Pod koniec maja 1245 roku Fryderyk II wysłał Tadeusza z Suessy na sobór do Lyonu. [więcej]
Czerwiec 1245 W czerwcu 1245 roku w Weronie Fryderyk II uczestniczył w sejmie Rzeszy. [więcej]
26 czerwiec 1245 26 czerwca 1245 roku Innocenty IV otworzył obrady soboru w Lyonie. W tym samym dniu do głosu dopuszczony został wysłannik Fryderyka II Tadeusz z Suessy. [więcej]
28 czerwiec 1245 28 czerwca 1245 roku rozpoczęły się właściwe obrady soborowe. Na głowę Fryderyka II spadła ogromna doza papieskiej krytyki. Tadeusz z Suessy próbował bronić cesarza, lecz późniejsze wydarzenia pokazały, że czynił to bezskutecznie. [więcej]
17 lipiec 1245 17 lipca 1245 Innocenty IV na soborze w Lyonie zdetronizował Fryderyka II. [więcej]
Lipiec 1245 Gdy Fryderyk II dowiedział się o swej detronizacji, dokonanej przez Innocentego IV, warknął:
„Dość byłem kowadłem, teraz będę młotem” i rozpoczął akcję dyplomatyczną, skierowaną do monarchów Europy.
Fryderyk II wystosował adresowany do europejskich władców manifest, w którym oprócz zwykłej krytyki Innocentego IV stwierdził, że papież nie ma prawa żadnego władcy pozbawić tronu.
Szczególnie zależało mu na poparciu francuskiego króla Ludwika IX. [więcej]
1245 W 1245 roku Fryderyk II, dowiedziawszy się przygotowaniach Ludwika IX do wyprawy krzyżowej, powiadomił o tym fakcie muzułmańskich władców, z którymi sympatyzował. [więcej]
Sierpień 1245 W odpowiedzi na manifest Fryderyka II Innocenty IV rozpoczął akcję agitacyjną, w której namawiał władców do zorganizowania krucjaty przeciw ekskomunikowanemu cesarzowi. [więcej]
1246 Na początku 1246 roku Fryderyk II uczynił namiestnikiem Rzeszy landgrafa Hesji i Turyngii Henryka Raspe. [więcej]
Luty 1246 w lutym 1246 roku Fryderyk II podjął się próby nakłonienia monarchów Europy do reformy Kościoła, polegającej na przywróceniu wczesnochrześcijańskiej cnoty ubóstwa. [więcej]
Marzec 1246 Wiele wskazuje na to, że wiosną 1246 roku papież Innocenty IV brał udział w zawiązywaniu zamachu na głowę Fryderyka II. Spisek odkryto. Część z grupy ludzi umoczonych w intrygę znalazło schronienie w twierdzach Sala i Capaccio w pobliżu Salerno. [więcej]
Marzec 1246 Przed Wielkanocą Fryderyk II przybył do Grosseto. Tu uczynił swego syna urodzonego ze związku z Matyldą z Antiochii Fryderyka Antiocheńskiego władcą Toskanii. [więcej]
1 kwiecień 1246 Fryderyk II poprzez małżeństwo z bratanicą Fryderyka II Bitnego próbował związać ze sobą Austrię. Niestety Gertruda wybrała Władysława z Moraw, syna króla Czech Wacława I, i 1 kwietnia 1246 roku wyszła za niego za mąż. [więcej]
Wielkanoc 1246 Przed Wielkanocą 1246 roku przebywający w Grosseto Fryderyk II dowiedział się o planowanym przez Innocentego IV zamachu na członków swojej rodziny. Na celowniku papieża znaleźli się syn cesarza Enzio Sardyński i zięć cesarza Ezzelino z Romano. [więcej]
22 maj 1246 22 maja 1246 roku w Veitshöchheim niedaleko Würzburga landgraf Henryk Raspe wybrany został na anty-króla. Była to wyraźna oznaka, że w Niemczech dość mają przedstawicieli domu Staufów na tronie. [więcej]
17 lipiec 1246 W lipcu 1246 roku Fryderyk II brał udział w oblężeniu zbuntowanego Capaccio. Miasto poddało się 17 lipca. Wśród jeńców pokonanego miasta znalazł się ten, który zamierzał odebrać cesarzowi koronę Królestwa Sycylii, czyli Tibaldo Francesco, którego oślepiono, a jego ciało zniekształcone przez katowanie włóczone było od miasta do miasta. [więcej]
Sierpień 1246 W sierpniu 1246 roku Fryderyk II udał się na Sycylię, aby stłumić bunt muzułmanów sycylijskich, który wybuchł w rejonie Val di Mazara. [więcej]
Jesień 1246 Sytuacja, w jakiej jesienią 1246 roku znalazł się Fryderyk II, nie była do pozazdroszczenia. Pomysłem cesarza na poprawienie swego położenia była kolejna dyplomatyczna akcja skierowana do Innocentego IV. Wydawało się, że Fryderyk II nie zauważył, że nosił na swych barkach klątwę i został zdetronizowany przez głowę Kościoła, a tym samym przestał być partnerem do rozmów. Mimo to cesarz nie tracił nadziei i słał prośby do Ludwika IX o poparcie i mediacje z papieżem, który rezydował teraz tak blisko króla Francji. [więcej]
1-3 styczeń 1247 1 lub 3 stycznia 1247 roku niespodziewanie zmarł margrabia morawski Władysław, syn króla Czech Wacława I, który po śmierci Fryderyka II Bitnego (czerwiec 1246) zajął jego miejsce na wiedeńskim tronie. Spora grupa historyków posądza Fryderyka II Hohenstaufa o zaaranżowanie zabójstwa Władysława. [więcej]
Styczeń 1247 W stycznia 1247 roku do Wiednia wkroczył Otton z Eberstein, który z ramienia Fryderyka II Hohenstaufa zajął zwolnione niedawno miejsce na wiedeńskim tronie. [więcej]
Wiosna 1247 Wiosną 1247 roku Fryderyk II opuścił Sycylię i udał się na kontynent. W planach miał podróż do Lyonu na audiencję u Innocentego IV, lecz w Turynie dowiedział się o odbiciu Parmy przez wojska sprzymierzone z papieżem. [więcej]
Kwiecień 1247 W kwietniu 1247 roku Fryderyk II Hohenstauf zatwierdził wszystkie wcześniejsze przywileje miasta Wiedeń. [więcej]
Wiosna 1247 Aby uniemożliwić zbrojną interwencję króla Czech Wacława I w zajętym przez cesarskiego namiestnika Wiedniu, Fryderyk II wspierał w Czechach bunt królewskiego syna Przemysła Ottokara II. [więcej]
2 lipiec 1247 2 lipca 1247 roku Fryderyk II dotarł do Parmy, gdzie trwało oblężenie. [więcej]
Lato 1247 W tym czasie, gdy Fryderyk II kontynuował oblężenie Parmy, w północnej Italii rozprzestrzeniał się chaos. Na domiar złego z rozkazu cesarza powieszono biskupa Marcelina z Arezzo, pojmanego po bitwie na południe od Ankony, którego przez końskie łajno powleczono na miejsce stracenia. Epizod ten odbił się tak szerokim echem w Europie, że w Würzburgu ogłoszono nawet krucjatę przeciwko cesarzowi, a szerzący się terror wzniecał coraz liczniejsze bunty. [więcej]
Jesień 1247 Jesienią 1247 roku Ludwik IX zagroził Fryderykowi II interwencją zbrojną w przypadku, gdy cesarz nie zaprzestanie tkania intrygi, mającej na celu uśmiercenie Innocentego IV. [więcej]
18 luty 1248 18 lutego 1248 roku, gdy Fryderyk II przebywał na polowaniu, oblężeni w Parmie przeprowadzili skuteczny atak zdobywając Victorię - miasto zbudowane przez cesarza na czas oblężenia. W ręce zwycięzców dostał się skarb Fryderyka II. W ten sposób zakończyło się trwające prawie rok oblężenie Parmy. [więcej]
22 luty 1248 Fryderyk II ujrzawszy, że podparmeńska Victoria została zdobyta, udał się do Borgo San Donnino, by na koniec dnia znaleźć się w Cremonie. Tu zorganizował zbrojny oddział i cztery dni później znów przekroczył Pad, następnie skierował się w stronę Parmy. Z powodu pustej sakiewki kolejnego oblężenia nie przedsięwziął, natomiast całą energię skupił na pustoszeniu okolicy. [więcej]
1248 W 1248 roku Fryderyk II przyjął finansową zapomogę od swego teścia Jana III Watatzesa. [więcej]
Czerwiec 1248 W czerwcu 1248 roku do Fryderyka II dotarł namiestnik pogrążonej w rebelii Austrii Otto z Eberstein z prośbą, aby cesarz przekazał rządy w Austrii spokrewnionemu z domem Babenbergów swojemu wnukowi Fryderykowi. Fryderyk II Hohenstauf odrzucił postulowane rozwiązanie. W zamian wyznaczył dwóch nowych namiestników: dla Austrii - księcia Bawarii Ottona II, a dla Styrii - hrabiego Gorycji Meinharda III. [więcej]
Luty 1249 W lutym 1249 roku Fryderyk II przebywał w Cremonie, starając się zorganizować pieniądze na uregulowanie zaległego żołdu dla najemnych żołnierzy. [więcej]
Wiosna 1249 Wiosną 1249 roku wyszło na jaw, że bliski współpracownik Fryderyka II Piotr z Vinei zdefraudował znaczną część cesarskiego skarbca. [więcej]
Wiosna 1249 Wiosną 1249 roku przekupiony przyboczny lekarz Fryderyka II próbował podać mu zatruty napój. Intryga wyszła na jaw, gdy nieufny cesarz kazał medykowi spróbować napitku. [więcej]
Wiosna 1249 Wiosną 1249 roku Fryderyk II, zaniepokojony papieskimi wysiłkami zamordowania go, wysłał manifest do narodów Europy. [więcej]
26 maj 1249 26 maja 1249 roku syn Fryderyka II Enzio Sardyński został pojmany podczas błahej utarczki pod Fossaltą niedaleko Modeny. Pomimo usilnych starań cesarza, mających na celu uwolnienie potomka, król Sardynii resztę życia spędził w niewoli. [więcej]
Lato 1249 Latem 1249 roku Fryderyk II otrzymał od Blanki Kastylijskiej list z prośbą o wsparcie VI wyprawy krzyżowej, w której brali udział jej synowie. Cesarz zaoferował tysiąc ładunków pszenicy i tyle samo jęczmienia. [więcej]
Lipiec 1249 W lipcu 1249 roku, gdy Fryderyk II przebywał w Neapolu, dotarła do niego wiadomość o śmierci jego syna hrabiego Ryszarda z Theate. [więcej]
Sierpień 1249 Sierpień 1249 roku Fryderyk II spędził w Foggii, oddając się łowieckiej pasji. [więcej]
Wrzesień 1249 We wrześniu 1249 roku flota sycylijska Fryderyka II pokonała okręty sprzymierzonej z papieżem Genui. [więcej]
1250 W 1250 roku Fryderyk II otrzymał zbrojne wsparcie od swego teścia Jana III Watatzesa. [więcej]
20 sierpień 1250 20 sierpnia 1250 roku cesarski namiestnik Marchii Ankony, Walter z Manopello, pobił pod Cingoli kardynała Piotra Capocciego. [więcej]
18 wrzesień 1250 18 września 1250 roku sprzymierzony z Fryderykiem II margrabia Uberto Pallavicini pokonał mieszkańców Parmy. [więcej]
1 grudzień 1250 1 grudnia 1250 roku Fryderyk II poważnie rozchorował się. [więcej]
7 grudzień 1250 7 grudnia 1250 roku Fryderyk II kazał spisać swój testament. [więcej]
13 grudzień 1250 W grudniu 1250 roku w okolicach Lucery polujący Fryderyk II dostał ciężkiego ataku dyzenterii. Złożono go w małej osadzie o nazwie Fiorentino, gdzie dokonał swojego żywota. [więcej]
Złota myśl na dziś

Szukaj:


Ważne bitwy

Cortenuova 1237

Parma 1247-1248

Wojny

V wyprawa krzyżowa
1217-1221

Zapisz się na bezpłatny newsletter:


Poprzednik: Otton IV
Żony i potomstwo:

Pierwszą żoną Fryderyka II została w 1210 roku Konstancja Aragońska - córka Alfonsa II, króla Aragonii, wdowa po węgierskim królu Emeryku.

  1. Henryk II - król Sycylii

Drugą żoną Fryderyka II została w 1225 roku Jolanta Jerozolimska - królowa Jerozolimy.

  1. Małgorzata
  2. Konrad IV

Trzecią żoną Fryderyka II została w 1235 roku Izabela Plantagenet, córka króla Anglii Jana bez Ziemi.

  1. Małgorzata (1237-1270) - żona landgrafa Turyngii Albrechta II
  2. Henryk
  3. Fryderyk
  4. Karol Otton
  5. Agnieszka
Następca: Konrad IV

Strona główna Władcy Ważne bitwy Polityka prywatności Antykwariat Księga gości



Copyright © 2006-2024 www.zamki.name. Wszystkie prawa zastrzeżone.

#Fryderyk_Hohenstauf
#FryderykHohenstauf
50

...
ozdoba

[Zamknij]

W tym serwisie stosuje się pliki cookies w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, dzięki temu dostosowuje się on do Twoich indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Możesz w każdym czasie dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej informacji znajdziesz w naszej Polityce Prywatności.